De wet van Parkinson heeft niets te maken met de ziekte van Parkinson. De wet van Parkinson, ook bekend als het studentensyndroom, zegt dat alle tijd die voor een taak gepland is gebruikt wordt. Voorbeeld: als een leraar een student opdracht geeft met deadline voor over 3 weken en het is paar dagen werk, dat de student dan pas op het einde begint te werken.
Meer tijd geven heeft ook geen zin volgens de wet van Parkinson; al die extra tijd wordt gewoon opgebruikt zonder dat het beter wordt.
De belangrijkste lering van de wet van Parkinson is: geef weinig tijd en strakke deadlines. Dit noopt tot effectiviteit en gebruik van de 80/20 regel om de belangrijkste 80% te doen in 20% van de beschikbare tijd.
De wet van Parkinson wordt extreem toegepast in het boek Werkweek van 4 uur. Om effectief te zijn in 4 uur werken per week, dan moet je alle taken met strakke deadlines doen. Anders zit je zo weer aan een volle 40 uur durende werkweek.